De MFA van Son en Breugel is een energie positieve multifunctionele accommodatie voor sociaal-culturele en maatschappelijke activiteiten. Het gebouw maakt deel uit van de ‘huiskamer’ van het dorp waar ook het Kerkplein en Raadhuisplein en de omliggende functies toe behoren. De MFA richt zich op sociale ontmoeting en geeft plaats aan een diversiteit van gebruikers met bijhorende functionele eisen, waaronder een bibliotheek, het lokale radiostation, dagopvang, muziekinstanties, theater- film- en evenementenzaal, verschillende zorginstellingen, café en flexibele werkplekken. Het gebouw is laagdrempelig en nodigt inwoners en bezoekers uit om binnen te stappen, een kop koffie te drinken, een boek te lenen en te lezen, te internetten en te werken op algemeen beschikbare werkplekken. De ruime foyer en theaterzaal zijn de belangrijkste ontmoetingsplekken en vormen daarmee het hart van het gebouw. Overdag dient de foyer als leeszaal van de bibliotheek, en biedt het ruimte aan dagbestedingsactiviteiten of flexwerkplekken.
De vorm van het bouwvolume komt voort uit aanwezige straatpatronen, zichtlijnen en cultuur-historische aspecten. Het respecteert hiermee zijn omgeving, en voegt zich naar de bestaande stedenbouwkundige structuur.
Ook herdefinieert het kavel de begrenzing van het Kerkplein. De vorm van het dak is beeldbepalend voor het volume. Het sculpturale dak geeft op een abstracte en moderne manier vorm aan een huiselijk en dorps karakter. De verschillende hellingshoeken zijn georiënteerd voor optimale oriëntatie van zonnepanelen.
De hoge mate van transparantie in de gevel draagt bij aan een open en laagdrempelig karakter. De raampartijen lopen van vloer tot plafond, waardoor de publieke buitenruimte wordt doorgezet in de foyer, cafe, theater en bibliotheek. De compositie, schaal en afmetingen van de ramen komen direct voort uit achterliggende functies en bijhorende uitgangspunten en eisen. Zo ontstaan er variatie in het gevelbeeld, met behoud van eenheid van het gebouw. De gesloten delen van de gevel bestaan uit metselwerk die op traditionele Brabantse wijze is geslempt. De effen kleur benadrukt de abstractie van het gebouw als volume, terwijl door het slempwerk de plasticiteit en textuur van de baksteen blijft behouden. Stalen kaders rondom de raampartijen verscherpen het contrast tussen de strakke raampartijen en het textuur-rijk metselwerk.
